مقایسه ی اثر سه نوع فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اینترلوکین 17 در مردان فعال

زمینه و هدف: انواع فعالیت های ورزشی می توانند موجب بروز پاسخ های مختلف سیستم ایمنی بدن انسان شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی اثرات حادّ سه نوع فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اینترلوکین 17 و شمار لنفوسیت ها، مونوسیت ها و نوتروفیل ها در مردان فعال بود. مواد و روش ها: بیست مرد جوان سالم و فعال (میانگین سنّی 66/2±69/21 سال، شاخص توده ی بدنی 89/1±92/21، درصد چربی 05/3±49/14)، داوطلبانه به عنوان نمونه ی آماری این پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه فعالیت استقامتی (7 نفر)، فعالیت مقاومتی (6 نفر)، فعالیت موازی (7 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های هر سه گروه، فعالیت های اختصاصی خود را در مدت 45 دقیقه اجراکردند. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت، غلظت سرمی il-17 با روش الایزا اندازه گیری و تعداد برخی اجزای لوکوسیتی شمارش شد. به منظور بررسی تغییرات از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی tukey و آزمون تی زوجی استفاده گردید. سطح معنا داری 05/0=α درنظرگرفته شد. یافته ها: پاسخ اینترلوکین 17 بلافاصله پس از فعالیت و نیز یک ساعت پس از فعالیت بین سه نوع فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی تفاوت معنا داری داشت (05/0>p). همچنین، شمار لنفوسیت ها و نوتروفیل ها یک ساعت پس از فعالیت و شمار مونوسیت ها و نوتروفیل ها یک ساعت پس از فعالیت نسبت به مقادیر پایه، بین سه نوع فعالیت ورزشی تفاوت معنا داری داشت (05/0>p). نتیجه گیری: نوع فعالیت ورزشی عامل موثری در پاسخ های il-17، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها می باشد. با توجه به الگوی تغییرات il-17، به نظرمی رسد فعالیت موازی سبب تعدیل اثرات فعالیت های استقامتی و مقاومتی می شود.